Код произведения: 1649
Автор: Брэдбери Рэй
Наименование: Наказание без преступления
Рэй БРЭДБЕРИ
НАКАЗАНИЕ БЕЗ ПРЕСТУПЛЕНИЯ
- Вы хотите убить свою жену? - спросил темноволосый человек, сидевший
за письменным столом.
- Да. То есть нет... Не совсем так. Я хотел бы...
- Фамилия, имя?
- Ее или мои?
- Ваши.
- Джордж Хилл.
- Адрес?
- Одиннадцать, Саут Сент-Джеймс, Гленвью.
Человек бесстрастно записывал.
- Имя вашей жены?
- Кэтрин.
- Возраст?
- Тридцать один.
Вопросы сыпались один за другим. Цвет волос, глаз, кожи, любимые
духи, какая она на ощупь, размер одежды...
- У вас есть ее стереофотоснимок? А пленка с записью голоса? А, я
вижу, вы принесли. Хорошо. Теперь...
Прошел целый час. Джорджа Хилла уже давно прошиб пот.
- Все, - темноволосый человек встал и строго посмотрел на Джорджа. -
Вы не передумали?
- Нет.
- Вы знаете, что это противозаконно?
- Да.
- И что мы не несем никакой ответственности за возможные последствия?
- Ради бога, кончайте скорей! - крикнул Джордж. - Вон уже сколько вы
меня держите. Делайте скорее.
Человек еле заметно улыбнулся.
- На изготовление куклы - копии вашей жены потребуется три часа. А вы
пока вздремните - это вас немного успокоит. Третья зеркальная комната
слева по коридору свободна.
Джордж медленно, как оглушенный, пробрел в зеркальную комнату. Он лег
на синюю бархатную кушетку, и давление его тела заставило вращаться
зеркала на потолке. Нежный голос запел: "Спи... спи... спи..."
- Кэтрин, я не хотел идти сюда. Это ты, ты заставила меня... Господи,
я не хочу тут оставаться. Хочу домой... не хочу убивать тебя... - сонно
бормотал Джордж.
Зеркала бесшумно вращались и сверкали.
Он уснул.
Он видел во сне, что ему снова сорок один год, он и Кэти бегают по
зеленому склону холма, они прилетели на пикник, и их вертолет стоит
неподалеку. Ветер развевает золотые волосы Кэти, она смеется. Они с Кэти
целуются и держат друг друга за руки и ничего не едят. Они читают стихи;
только и делают, что читают стихи.
Потом другие картины. Полет, быстрая смена красок. Они летят над
Грецией, Италией, Швейцарией - той ясной, долгой осенью 1997 года! Летят и
летят без остановок!
И вдруг - кошмар, Кэти и Леонард Фелпс, Джордж вскрикнул во сне. Как
это случилось? Откуда вдруг взялся Фелпс? Почему он вторгся в их мир?
Почему жизнь не может быть простой и доброй? Неужели все это из-за разницы
в возрасте? Джорджу под пятьдесят, а Кэти молода, так молода! Почему,
почему?..
Эта сцена навсегда осталась в его памяти. Леонард Фелпс и Кэти в
парке, за городом. Джордж появился из-за поворота дорожки как раз в тот
момент, когда они целовались.
Ярость. Драка. Попытка убить Фелпса.
А потом еще дни, и еще кошмары..
Джордж проснулся в слезах.
- Мистер Хилл, для вас все приготовлено.
Неуклюже он поднялся с кушетки. Увидел себя в высоких и неподвижных
теперь зеркалах. Да, выглядит он на все пятьдесят. Это была ужасная
ошибка. Люди более привлекательные, чем он, брали себе в жены молодых
женщин и потом убеждались, что они неизбежно ускользают из их объятий,
растворяются, словно кристаллики сахара в воде. Он злобно разглядывал
себя. Чуть-чуть толстоват живот. Чуть-чуть толстоват подбородок. Многовато
соли с перцем в волосах и мало в теле...
Темноволосый человек ввел его в другую комнату.
У Джорджа перехватило дыхание.
- Но это же комната Кэти!
- Фирма старается максимально удовлетворять запросы клиентов.
- Ее комната! До мельчайших деталей!
Джордж Хилл подписал чек на десять тысяч долларов. Человек взял чек и
ушел.
В комнате было тихо и тепло.
Джордж сел и потрогал пистолет в кармане. Да, куча денег... Но
богатые люди могут позволить себе роскошь "очищающего убийства". Насилие
без насилия. Смерть без смерти. Ему стало легче. Внезапно он успокоился.
Он смотрел на дверь. Наконец-то приближается момент, которого он ждал
целых полгода. Сейчас все будет кончено. Через мгновение в комнату войдет
прекрасный робот, марионетка, управляемая невидимыми нитями, и...
- Здравствуй, Джордж.
- Кэти!
Он стремительно повернулся.
- Кэти! - вырвалось у него.
Она стояла в дверях за его спиной. На ней было мягкое как пух зеленое
платье, на ногах - золотые плетеные сандалии. Волосы светлыми волнами
облегали шею, глаза сияли ясной голубизной.
От потрясения он долго не мог выговорить ни слова. Наконец сказал:
- Ты прекрасна.
- Разве я когда-нибудь была иной?
- Дай мне поглядеть на тебя, - сказал он медленно чужим голосом.
Он простер к ней руки, неуверенно, как лунатик. Сердце его глухо
колотилось. Он двигался тяжело, будто придавленный огромной толщей воды.
Он все ходил, ходил вокруг нее, бережно прикасаясь к ее телу.
- Ты что, не нагляделся на меня за все эти годы?
- И никогда не нагляжусь... - сказал он, и глаза его налились
слезами.
- О чем ты хотел говорить со мной?
- Подожди, пожалуйста, немного подожди.
Он сел, внезапно ослабев, на кушетку, прижал дрожащие руки к груди.
Зажмурился.
- Это просто непостижимо. Это тоже кошмар. Как они сумели сделать
тебя?
- Нам запрещено говорить об этом. Нарушается иллюзия.
- Какое-то колдовство.
- Нет, наука.
Руки у нее были теплые. Ногти - совершенны, как морские раковины. И
нигде ни малейшего изъяна, ни единого шва. Он глядел на нее, и ему
вспоминались слова, которые они так часто читали вместе в те счастливые
дни: "О, ты прекрасна, возлюбленная моя, ты прекрасна! Глаза твои
голубиные под кудрями твоими... Как лента алая губы твои, и уста твои
любезны... Два соска твои как двойники молодой серны, пасущиеся между
лилиями... Вся ты прекрасна, возлюбленная моя, и пятна нет на тебе".
<ээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээээ